Urodzona prawdopodobnie w Drepanum (nazwane później Helenopolis), pierwsza żona Constantiusa Chlorusa, córka właściciela oberży. Według późniejszej legendy (wspomnianej przez Godfryda z Monmouth), była córką króla (lub wodza) Brytów Coela Godhebog (“Cole’a Wspaniałego”).
Constantius Chlorus rozwiódł się z nią (ok. 292) i poślubił córkę Maximiana – Flavię Maximianę Teodorę. Konstantyn – syn Heleny, został później cesarzem rzymskim i wprowadził matkę na dwór.
Helena była chrześcijanką i być może pod jej wpływem Konstantyn wydał edykt mediolański. Odbyła pielgrzymkę do Palestyny i innych wschodnich prowincji. Tradycja przypisuje jej odnalezienie relikwii Krzyża Pańskiego oraz przewiezienie do Rzymu Scala Sancta.
Kościół katolicki wspomina dzień św. Heleny 18 sierpnia.